Ե․ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԻ
FIFTH SUNDAY OF ADVENT
Եսայի 41:4-14; Եբրայեցիներուն 7։11-25; Ղուկաս 19։12-28
Isaiah 41:4-14; Hebrews 7:11-25; Luke 19:12-28
Եսայի 41:4-14
Այսպէս կ’ըսէ Տէրը.- «Ով ըրաւ, ո՞վ իրականացուց այս բոլորը, ո՞վ որոշեց պատմութեան ընթացքը, եթէ ոչ ես՝ Տէրս, որ անոր սկիզբը դրի եւ զայն կը ղեկավարեմ մինչեւ գալիք յաւիտեանը։
Հեթանոսները զիս տեսան եւ վախցան, հեռաւոր ազգեր իրենց սարսափէն մօտեցան, իրարու քով եկան։
Արհեստաւորներ որպէս ընկեր ու եղբայր զիրար քաջալերեցին, հիւսնը ոսկերիչին օգնեց, ձուլագործը՝ դարբինին։ Իրարու ըսին. "Լաւ եղաւ այս օգնութիւնը", եւ կուռքերը իրենց տեղը գամեցին, ամրացուցին այնպէս՝ որ չշարժին։
Բայց դո՛ւն, իսրայէ՛լ, դուն իմ ծառաս ես, ո՛վ Հակոբ, ե՛ս քեզ ընտրեցի, ո՛վ սերունդ Աբրահամի՝ զոր սիրեցի. քեզ աշխարհի չորս ծագերէն բերի, աշխարհի հեռաւոր անկիւններէն քեզ կանչեցի, ըսելով. “ Իմ ծառաս ես դուն”. չլքեցի քեզ, որովհետեւ իմ ընտրածս ես դուն։ Հետեւաբար մի՛ վախնար, ոս հետդ եմ. մի՛ շփոթիր, քու Տէր Աստուածդ եմ ես. պիտի զօրացնեմ քեզ, պիտի օգնեմ քեզի եւ իմ աջովս պիտի պահպանեմ եւ արդարացնեմ քեզ։ Ահա քու բոլոր հակառակորդներդ պիտի ամչնան ու գլուխնին կախեն, իսկ քեզ ամբաստանողները պիտի կորսուին ու չքանան։
Պիտի փնտռես բայց պիտի չգտնես անոնք՝ որ քեզի թշնամութիւն ըրին, պիտի չքուին, գոյութենէ պիտի դադրին քեզի դքմ պատերազմողները։ Որովհետեւ ես՝ քու Տէր Աստուածդ, քու ձեռքդ բռնած եմ եւ քեզի կ’ըսեմ. "Մի՛ վախնար, պիտի օգնեմ քեզի"։ Մի՛ վախնար, ո՜վ հակոբի մնացորդ, փռքրաթիւ Իսրայէլ, ահա ես կ’օգնեմ քեզի»,- կþըսէ Իսրայէլի Սուրբ Աստուածը, որ քեզ պիտի փրկէ։
Isaiah 41:4-14
Who has performed and done it, Calling the generations from the beginning? ‘I, the Lord, am the first; And with the last I am He.’” The coastlands saw it and feared, the ends of the earth were afraid; They drew near and came. Everyone helped his neighbor and said to his brother, “Be of good courage!” So the craftsman encouraged the goldsmith; He who smooths with the hammer inspired him who strikes the anvil, Saying, “It is ready for the soldering”; Then he fastened it with pegs, That it might not totter. “But you, Israel, are My servant, Jacob, whom I have chosen, The descendants of Abraham, My friend. You whom I have taken from the ends of the earth, and called from its farthest regions, And said to you, ‘You are My servant, I have chosen you and have not cast you away: Fear not, for I am with you; Be not dismayed, for I am your God. I will strengthen you, yes, I will help you, I will uphold you with My righteous right hand.’ “Behold, all those who were incensed against you Shall be ashamed and disgraced; They shall be as nothing, and those who strive with you shall perish. You shall seek them and not find them— Those who contended with you. Those who war against you Shall be as nothing, As a nonexistent thing. For I, the Lord your God, will hold your right hand, saying to you, ‘Fear not, I will help you.’ “Fear not, you worm Jacob, You men of Israel! I will help you,” says the Lord And your Redeemer, the Holy One of Israel.
Եբրայեցիներուն 7։11-25
Գիտենք, թէ Ղեւտացիներու քահանայութիւնն էր հիմը սրբութեան այն օրէնքին, որ Իսրայէլի ժողովուրդին տըրուեցաւ: Արդ, եթէ կարելի ըլլար այդ քահանայութեան միջոցաւ կատարելութեան հասնիլ, Աստուած ի՞նչ պէտք պիտի ունենար նոր քահանայապետ մը տալու Մելքիսեդեկի օրինակով եւ ոչ՝ Ահարոնի քահանայութեան շարունակու-թենէն: Միւս կողմէ, քահանայութեան փոխուելուն հետ սըրբութեան օրէնքն ալ պէտք էր փոխուէր.որովհետեւ Քրիստոս, որուն մասին կը խօսուի, կը պատկանէր ուրիշ ցեղի մը, որուն անդամներէն ո՛չ մէկը քահանայութեան պաշտօնը ստանձնեց երբեւիցէ: Արդ, յայտնի է՝ թէ մեր Տէրը Յուդայի ցեղէն էր, մինչդեռ այդ ցեղէն գալիք քահանայութեան մը մասին Մովսէս ոեւէ բան չըսաւ:
Փոփոխութիւնը աւելի բացորոշ է անով, որ կը յայտնուի քահանայ մը որ Մելքիսեդեկի նման է.այսինքն՝ մարմ-նաւոր կեանքի յատուկ օրէնքներու եւ կարգերու համաձայն չէ՛ որ քահանայ եղած է, այլ՝ յաւիտենական կեանքի մէջ ի զօրու եղող օրէնքով: Անոր մասին վկայեց Սուրբ գիրքը, ըսելով. «Դուն յաւիտեան քահանայ ես, Մելքիսեդեկին պէս»: Բացայայտ է, թէ նախկին պատուիրանը մէկդի կը դրուի, անզօր եւ անօգուտ ըլլալուն համար, որովհետեւ Օրէնքը չկրցաւ ոեւէ բան կատարելութեան հասցնել. եւ հիմա մեզի տրուեցաւ աւելի լաւ յոյս մը, որով Աստուծոյ կը մօտենանք:
Աւելին, այս նոր քահանայութիւնը երդումով տրուեցաւ, մինչդեռ միւսներուն քահանայութիւնը երդումով տրուած չէ: Քրիստոս քահանայ եղաւ Աստուծոյ երդումով, ինչպէս Սուրբ գիրքը կ’ըսէ.- «Տէրը անդառնալի երդում ըրաւ, ըսելով. “Դուն յաւիտեան քահանայ ես”»: Եւ այսպէս, Յիսուս գերազանց ուխտի մը երաշխաւորը եղաւ: Ի վերջոյ, միւս քահանաները թիւով շատ կ’ըլլային, որպէսզի մէկուն կամ միւսին մահով՝ քահանայութիւնը չընդհատուէր: Բայց որովհետեւ Յիսուս յաւիտեան կ’ապրի, իր քահանայութիւնն ալ անվախճան է: Ուստի, նաեւ կրնայ վերջնականապէս փրկել անոնք՝ որոնք իր միջոցաւ Աստուծոյ կու գան, որովհետեւ միշտ կենդանի ըլլալով՝ տեւաբար բարեխօս կ’ըլլայ անոնց համար:
Hebrews 7:11-25
Therefore, if perfection were through the Levitical priesthood (for under it the people received the law), what further need was there that another priest should rise according to the order of Melchizedek, and not be called according to the order of Aaron? For the priesthood being changed, of necessity there is also a change of the law. For He of whom these things are spoken belongs to another tribe, from which no man has officiated at the altar. For it is evident that our Lord arose from Judah, of which tribe Moses spoke nothing concerning priesthood. And it is yet far more evident if, in the likeness of Melchizedek, there arises another priest who has come, not according to the law of a fleshly commandment, but according to the power of an endless life. For He testifies: “You are a priest forever According to the order of Melchizedek.” For, on the one hand, there is an annulling of the former commandment because of its weakness and unprofitableness, for the law made nothing perfect; on the other hand, there is the bringing in of a better hope, through which we draw near to God. And inasmuch as He was not made priest without an oath (for they have become priests without an oath, but He with an oath by Him who said to Him: “The Lord has sworn and will not relent, ‘You are a priest forever According to the order of Melchizedek’”), by so much more Jesus has become a surety of a better covenant. Also, there were many priests because they were prevented by death from continuing. But He, because He continues forever, has an unchangeable priesthood. Therefore, He is also able to save to the uttermost those who come to God through Him, since He always lives to make intercession for them.
Ղուկաս 19։12-28
– Ազնուական մարդ մը կար, որ հեռաւոր երկիր մը գնաց, որպէսզի թագաւորական իշխանութիւն առնէ եւ իր երկիրը վերադառնայ: Նախ քան մեկնիլը, կանչեց իր ծառաներէն տասը հոգի եւ իւրաքանչիւրին տասը ոսկի դրամ տուաւ եւ ըսաւ. «Շահարկեցէ՛ք այս դրամը, մինչեւ վերադարձս»: 14Բայց իր քաղաքացիները կ’ատէին զինք. հետեւաբար պատգամաւոր ղրկեցին իր ետեւէն, ըսելով. «Չե՛նք ուզեր որ ան մեր վրայ թագաւոր դառնայ»:
Երբ ազնուականը թագաւորական իշխանութիւնը առաւ եւ վերադարձաւ, անմիջապէս կանչեց իր ծառաները, որոնց դրամ տուած էր, գիտնալու համար թէ ի՛նչ շահած են: Առաջինը եկաւ եւ ըսաւ. «Տէ՛ր, մէկ տուածիդ դէմ տասը շահեցայ»: Տէրը ըսաւ. «Ապրի՛ս, բարի՛ ծառայ, քանի այդ փոքրիկ բանին մէջ հաւատարիմ գտնուեցար, ահա քեզ տասը քաղաքներու վրայ կառավարիչ կը նշանակեմ»: Երկրորդ ծառան ալ եկաւ եւ ըսաւ. «Մէկ տուածիդ դէմ հինգ շահեցայ»: Տէրը ըսաւ. «Քեզ ալ հինգ քաղաքներու վրայ կառավարիչ կը նշանակեմ»: Երրորդը եկաւ եւ ըսաւ. «Տէ՛ր, ահաւասիկ տուած դրամդ, զայն պահեցի թաշկինակի մը մէջ ծրարած: Կը վախնայի քեզմէ, որովհետեւ խիստ մարդ մըն ես: Կ’առնես ինչ որ քուկդ չէ եւ կը հնձես ինչ որ չես սերմանած»: Տէրը ըսաւ անոր. «Չա՛ր ծառայ, քու խօսքովդ քեզ պիտի դատեմ: Քանի գիտէիր որ խիստ մարդ մըն եմ, կ’առնեմ ինչ որ իմս չէ եւ կը հնձեմ ինչ որ չեմ սերմանած, ինչո՞ւ դրամս շահարկողներուն չտուիր, քանի գիտէիր նաեւ թէ վերադարձիս զայն տոկոսով միասին պիտի պահանջէի»: Ապա սպասաւորներուն ըսաւ. «Առէ՛ք իրմէ դրամը եւ տարէք տուէք անոր՝ որ տասնապատիկը շահած է»: Անոնք ըսին. «Տէ՛ր, անիկա արդէն տասնապատիկը ունի»: «Գիտցէք, ըսաւ ան, ունեցողին աւելիով պիտի տրուի, իսկ չունեցողէն պիտի առնուի ունեցած ամենէն փոքր բաժինն ալ: Իսկ իմ թշնամիներս, որոնք չէին ուզեր որ իրենց թագաւոր ըլլամ, հոս բերէք եւ իմ ներկայութեանս սպաննեցէք զանոնք»:
Այս խօսքը ըսելէ ետք Յիսուս շարունակեց իր ճամբան դէպի Երուսաղէմ:
Luke 19:12-28
Therefore, He said: “A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom and to return. So, he called ten of his servants, delivered to them ten minas, and said to them, ‘Do business till I come.’ But his citizens hated him and sent a delegation after him, saying, ‘We will not have this man to reign over us.’ “And so it was that when he returned, having received the kingdom, he then commanded these servants, to whom he had given the money, to be called to him, that he might know how much every man had gained by trading. Then came the first, saying, ‘Master, your mina has earned ten minas.’ And he said to him, ‘Well done, good servant; because you were faithful in a very little, have authority over ten cities.’ And the second came, saying, ‘Master, your mina has earned five minas.’ Likewise, he said to him, ‘You also be over five cities.’ “Then another came, saying, ‘Master, here is your mina, which I have kept put away in a handkerchief. For I feared you because you are an austere man. You collect what you did not deposit and reap what you did not sow.’ And he said to him, ‘Out of your own mouth, I will judge you, you wicked servant. You knew that I was an austere man, collecting what I did not deposit and reaping what I did not sow. Why then did you not put my money in the bank that at my coming, I might have collected it with interest?’ “And he said to those who stood by, ‘Take the mina from him, and give it to him who has ten minas.’ (But they said to him, ‘Master, he has ten minas.’) ‘For I say to you, that to everyone who has will be given; and from him who does not have, even what he has will be taken away from him. But bring here those enemies of mine who did not want me to reign over them and slay them before me.’” When He had said this, He went on ahead, going up to Jerusalem.
Comments