Գ․ ԿԻՐԱԿԻ ՀՈԳԵԳԱԼՈՒՍՏԷՆ ԵՏՔ
(ԲԱՐԵԿԵՆԴԱՆ Ս. ԳՐԻԳՈՐ ԼՈՒՍԱՒՈՐԻՉԻ ՊԱՀՔԻ)
THIRD SUNDAY AFTER PENTECOST
(EVE OF THE FEAST OF ST. GREGORY THE ILLUMINATOR)
Եսայի 1։2-15; Հռոմայեցիներուն 6:12-23; Մատթէոս 12:1-8
Isaiah 1.2-15, Romans 6.12-23, Matthew 12.1-8
Եսայի 1։2-15
Լսէ՛, ո՛վ երկինք, ակա՛նջ դիր, ո՛վ երկիր, որովհետեւ Տէրը կը խօսի. «Զաւակներ ծնայ եւ մեծցուցի, բայց անոնք զիս ուրացան: Նոյնիսկ եզը զինք պահողը կը ճանչնայ, էշը գիտէ իր տիրոջ մսուրը, բայց Իսրայէլ իր Տէրը չի ճանչնար, իմ ժողովուրդս չի հասկնար զիս»: Ո՜վ մեղաւոր ազգ, անօրէնութեամբ լի ժողովուրդ, չար սերունդ, դո՛ւք, անօրէն զաւակներ: Լքեցիք Տէրը, բարկացուցիք Իսրայէլի Սուրբը, օտարացաք եւ կռնակ դարձուցիք: Չի՞ բաւեր ձեր ստացած հարուածը, որ տակաւին կը շարունակէք ձեր մեղքերուն մէջ մնալ: Ահա հիւանդ էք գլխովին եւ տրտում էք սրտովին. ոտքէն մինչեւ գլուխ առողջ տեղ չէ մնացած. վէրքով, ուռեցքով ու թարախալից պալարներով ծածկուած էք, որոնք կը մնան առանց սպեղանիի, ձէթի կամ վիրակապի: Ձեր երկիրը աւերակ դարձած է, ձեր քաղաքները հրկիզուած, ձեր աչքին առջեւ օտար ազգեր կ’աւարեն, կ’աւերեն ու կը կործանեն ձեր աշխարհը: Սիոնի դուստրը՝ Երուսաղէմը միայն մնացեր է, այն ալ պաշարուած ու լքուած, նման՝ կութքէն վերջ այգիին մէջ լքուած պահապանի հիւղակին, կամ սեխաստանին մէջ թողուած մրգապահներու ծածկին: Եթէ Երկնային Զօրքերու Տէրը մեզմէ մնացորդներ պահած չըլլար՝ Սոդոմի կամ Գոմորի նման կորսուած պիտի ըլլային:
Լսեցէ՛ք Տիրոջ խօսքը, ո՛վ Սոդոմի իշխաններ, Աստուծոյ օրէնքներուն ականջ տուէք, ո՛վ Գոմորի ժողովուրդ. այսպէս կþըսէ Տէրը. «Ի՞նչ կþարժեն ինծի ձեր բազմաթիւ զոհերը. ա՛լ զզուեցայ ձեր խոյերու ողջակէզներէն եւ պարարտ անասուններու ճարպէն: Չեմ ուզեր գառնուկներու, ցուլերու եւ նոխազներու արիւնը: Ո՞վ պահանջեց ձեզմէ այդ բաները, իմ ներկայութեանս գալու համար. ո՞վ ուզեց որ այդպէս ոտք կոխէք իմ գաւիթներէս ներս: Զուր տեղ նուէրներ մի՛ բերէք ինծի այլեւս. ձեր ծխած խունկը պիղծ է ինծի համար: Չեմ կրնար տանիլ նորալուսնի նուիրուած ձեր տօները, Շաբաթներն ու կրօնական հաւաքոյթները. ձեր տօնախմբութիւնն իսկ անօրէնութիւն է:
Կ’ատեմ ձեր նորալուսնի եւ այլ տօները. զզուած եմ ձեզմէ, ա՛լ պիտի չներեմ ձեր մեղքերը: Երբ աղօթքի համար ձեր ձեռքերը բարձրացնէք՝ պիտի չնայիմ ձեզի. նոյնիսկ եթէ ձեր աղօթքները բազմացնէք՝ պիտի չլսեմ ձեզ. որովհետեւ ձեր ձեռքերը արիւնով ծածկուած են»:
Isaiah 1.2-15
Hear, O heavens, and listen, O earth,for the Lord has spokenI reared children and brought them up, but they have rebelled against me. The ox knows its owner and the donkey its master’s crib, but Israel does not know; my people do not understand. Woe, sinful nation, people laden with iniquity, offspring who do evil, children who act corruptly, who have forsaken the Lord, who have despised the Holy One of Israel,[[who are utterly estranged!]] Why do you seek further beatings? Why do you continue to rebel? The whole head is injured, and the whole heart faints. From the sole of the foot to the head,there is no soundness in it, only bruises and sores and bleeding wounds; they have not been drained or bound up, or softened with oil. Your country lies desolate; your cities are burned with fire; in your very presence aliens devour your land; it is desolate, as overthrown by foreigners. And daughter Zion is left like a booth in a vineyard, like a shelter in a cucumber field, like a besieged city. If the Lord of Hosts had not left us a few survivors, we would have been like Sodom and become like Gomorrah.
Hear the word of the Lord, you rulers of Sodom! Listen to the teaching of our God,you people of Gomorrah! What to me is the multitude of your sacrifices? says the Lord; I have had enough of burnt offerings of rams and the fat of fed beasts; I do not delight in the blood of bulls or of lambs or of goats. When you come to appear before me,who asked this from your hand? Trample my courts no more! Bringing offerings is futile;incense is an abomination to me. New moon and Sabbath and calling of convocation— I cannot endure solemn assemblies with iniquity. Your new moons and your appointed festivals my soul hates; they have become a burden to me; I am weary of bearing them. When you stretch out your hands, I will hide my eyes from you; even though you make many prayers, I will not listen; your hands are full of blood.
Հռոմայեցիներուն 6:12-23
Այսուհետեւ մեղքը թող չթագաւորէ ձեր մահկանացու մարմիններուն մէջ, զանոնք իր ցանկութեանց հնազանդեցնելով: Մեղքին անձնատուր մի՛ ըլլաք, ձեր անդամները անիրաւութեան գործիք դարձնելով, այլ՝ որպէս մահուընէ կեանքի եկած մարդիկ, դուք ձեզ Աստուծոյ յանձնեցէք եւ ձեր մարմինները Աստուծոյ ձեռքին մէջ արդարութեան գործիք դարձուցէք: Մեղքը ձեր վրայ պէտք չէ իշխէ, քանի դուք Օրէնքին ենթակայ չէք, այլ՝ շնորհքին: Ուրեմն ի՞նչ. քանի շնորհքին ենթակայ ենք եւ ոչ Օրէնքին, մե՞ղք գործենք: Բնա՛ւ երբեք: Լաւ գիտցէք, թէ որո՛ւ ծառայութեան որ նուիրուիք եւ հնազանդիք, անոր ծառան եղած կ’ըլլաք: Մեղքին ծառայելով՝ մահուան կ’ենթարկուիք, մինչ Աստուծոյ հնազանդելով՝ կ’արդարանաք: Գոհութիւն Աստուծոյ, որ թէպէտ ժամանակ մը մեղքին ծառայ դարձած էիք, բայց որովհետեւ սրտանց հնազանդեցաք ձեզի աւանդուած վարդապետութեան օրինակին, մեղքի տիրապետութենէն ազատեցաք եւ արդարութեան ծառայ դարձաք: Ծառայի օրինակով կը խօսիմ, որովհետեւ այդպէս աւելի հասկնալի է ձեզի: Ինչպէս որ ժամանակ մը ձեր մարմինները անօրէնութեան տուած՝ պղծութեան եւ անօրէնութեան կը ծառայէիք, այնպէս ալ հիմա սրբութեան տուէք ձեր մարմինները եւ արդարութեան ծառայեցէք: Երբ մեղքին ծառայ էիք, հեռու էիք արդարութենէն: Ի՞նչ շահեցաք այն ժամանակուան ձեր գործերէն, որոնցմէ կ’ամչնաք հիմա. որովհետեւ անոնց հետեւանքը մահ է: Բայց հիմա մեղքին տիրապետութենէն ազատ էք եւ Աստուծոյ ծառաներն էք: Ձեր շահը սրբութեան նուիրուած կեանք մըն է, որուն արդիւնքը պիտի ըլլայ յաւիտենական կեանքը: Որովհետեւ մեղքին վարձատրութիւնը մահ է, մինչ Աստուած որպէս ձրի պարգեւ՝ յաւիտենական կեանք կու տայ մեր Տիրոջ Յիսուս Քրիստոսի միջոցաւ:
Romans 6.12-23
Therefore, do not let sin reign in your mortal bodies, so that you obey their desires. No longer present your members to sin as instruments[a] of unrighteousness, but present yourselves to God as those who have been brought from death to life, and present your members to God as instruments of righteousness. For sin will have no dominion over you since you are not under law but under grace.
What then? Should we sin because we are not under the law but under grace? By no means! Do you not know that, if you present yourselves to anyone as obedient slaves, you are slaves of the one whom you obey, either of sin, which leads to death, or of obedience, which leads to righteousness? But thanks be to God that you who were slaves of sin have become obedient from the heart to the form of teaching to which you were entrusted and that you, having been set free from sin, have become enslaved to righteousness. I am speaking in human terms because of your limitations. For just as you once presented your members as slaves to impurity and lawlessness, leading to even more lawlessness, so now present your members as slaves to righteousness, leading to sanctification. When you were slaves of sin, you were free in regard to righteousness. So, what fruit did you then gain from the things of which you now are ashamed? The end of those things is death. But now that you have been freed from sin and enslaved to God, the fruit you have leads to sanctification, and the end is eternal life. For the wages of sin is death, but the free gift of God is eternal life in Christ Jesus our Lord.
Մատթէոս 12:1-8
Շաբաթ օր մը, Յիսուս ցորենի արտերուն մէջէն կ’անցնէր: Աշակերտները անօթեցած ըլլալով, սկսան հասկ փրցնել եւ ուտել: Երբ Փարիսեցիները ասիկա տեսան, ըսին Յիսուսի. – Տե՛ս, աշակերտներդ ի՛նչ կ’ընեն. բան մը, որ մեր Օրէնքը կ’արգիլէ Շաբաթ օրով ընել:
Յիսուս պատասխանեց. – Չէ՞ք կարդացած թէ ի՛նչ ըրաւ Դաւիթ, երբ ինք եւ իր հետ եղողները անօթեցան: Աստուծոյ տունը չմտա՞ւ եւ առաջաւորութեան հացերը չկերա՞ւ, բան մը՝ որ Օրէնքին համաձայն արտօնուած չէր իրեն եւ ոչ ալ իրեն հետ եղողներուն, այլ միայն քահանաներուն: Կամ չէ՞ք կարդացած Օրէնքին մէջ, թէ Շաբաթ օրերը քահանաները տաճարին մէջ կը սրբապղծեն Շաբաթ օրը եւ սակայն ատիկա մեղք չի համարուիր իրենց: Ահա կ’ըսեմ ձեզի, որ տաճարէն աւելի մեծ մէկը կայ հոս: Եթէ իրապէս հասկնայիք թէ ի՛նչ կը նշանակէ Աստուծոյ սա խօսքը. «Ողորմութիւն կ’ուզեմ եւ ո՛չ թէ զոհ», այն ատեն չէիք դատապարտեր անմեղները, որովհետեւ Մարդու Որդին Տէրն է Շաբաթին:
Matthew 12.1-8
At that time Jesus went through the grain fields on the Sabbath; his disciples were hungry, and they began to pluck heads of grain and to eat. When the Pharisees saw it, they said to him, “Look, your disciples are doing what is not lawful to do on the Sabbath.” He said to them, “Have you not read what David did when he and his companions were hungry? How he entered the house of God, and they ate the bread of the Presence, which it was not lawful for him or his companions to eat, but only for the priests? Or have you not read in the law that on the Sabbath the priests in the temple break the Sabbath and yet are guiltless? I tell you, something greater than the temple is here. But if you had known what this means, ‘I desire mercy and not sacrifice,’ you would not have condemned the guiltless. For the Son of Man is lord of the Sabbath.”
Comments