Բ․ ԿԻՐԱԿԻ ԱՍՏՈՒԱԾԱՄՕՐ ՎԵՐԱՓՈԽՈՒՄԷՆ ԵՏՔ
Ս․ Աստուածածնի Գօտիի Գիւտի Տօն
SECOND SUNDAY AFTER THE ASSUMPTION OF
THE HOLY MOTHER OF GOD
Feast of Discovery of the Belt of the Holy Theotokos
Եսայի 9:8-19; 2 Կորնթացիներուն 1:1-11; Մարկոս 4:35-41
Isaiah 9.8-19, 2 Corinthians 1.1-11, Mark 4.35-41
Եսայի 9:8-19
Տէրը դատավճիռ արձակեց Յակոբի որդիներուն, այսինքն Իսրայէլի թագաւորութեան դէմ. այդ մասին պիտի իմանայ ամբողջ ժողովուրդը, այսինքն Եփրեմը եւ Սամարիայի բնակիչները, որոնք հպարտութեամբ եւ ամբարտաւան սիրտով կ’ըսեն. «Աղիւսէ տուները փլան, ի՛նչ փոյթ, մենք նորերը կը կանգնենք տաշուած քարերով. մայրիներ ու եղեւիններ կը կտրենք եւ աշտարակ կը շինենք մեզի համար»:
Ուստի Տէրը թշնամիներ պիտի յարուցանէ անոր դէմ, պիտի գրգռէ անոր թշնամիները, արեւելքէն՝ ասորիները եւ արեւմուտքէն՝ փղշտացիները, որոնք բաց բերանով պիտի կլլեն Իսրայէլը:
Այսքանով Տիրոջ բարկութիւնը չիջաւ. անոր ձեռքը դեռ բարձրացած կը մնայ՝ պատժելու համար: Որովհետեւ հակառակ իր ստացած հարուածին՝ ժողովուրդը չզղջաց, չդարձաւ ու չփնտռեց Երկնային Զօրքերու Տէրը:
Ուստի Տէրը մէկ օրուան մէջ պիտի կտրէ Իսրայէլի գլուխն ու պոչը, մեծն ու պզտիկը: Գլուխը՝ ծերերն ու աչքառու մարդիկն են, իսկ պոչը՝ ստութիւն սորվեցնող մարգարէները: Առաջնորդները իրենք մոլորած՝ երանիներով մոլորեցուցին այս ժողովուրդը, որպէսզի կլլեն զայն:
Այդ պատճառով ալ Տէրը անոնց երիտասարդներուն պիտի չխնայէ. անոնց որբերուն եւ այրիներուն պիտի չողորմի, որովհետեւ բոլորն ալ անօրէն են եւ չար, անոնց բերանները միայն անիրաւութիւն կ’արտաբերեն: Ուստի տակաւին Տիրոջ բարկութիւնը չիջաւ. անոր ձեռքը դեռ բարձրացած կը մնայ՝ պատժելու համար: Որովհետեւ, իրենց անօրէնութիւնը պիտի այրէ զիրենք կրակի մը պէս, որ կը սպառէ չորցած սէզերն ու փուշերը եւ կը խանձէ անտառին թանձրախիտ ծառերը, ծուխի սիւներ դէպի երկինք նետելով: Տիրոջ բարկութենէն երկիրը պիտի այրի, ժողովուրդը ինք հրոյ ճարակ պիտի դառնայ եւ իրենք զիրենք փրկելու համար մարդիկ իրենց հարազատներուն իսկ պիտի չխնայեն:
Isaiah 9.8-19
The Lord sent a word against Jacob, and it fell on Israel, and all the people knew it— Ephraim and the inhabitants of Samaria—but in pride and arrogance of heart they said: “The bricks have fallen, but we will build with dressed stones; the sycomores have been cut down,but we will put cedars in their place.” So, the Lord raised adversaries against themand stirred up their enemies, the Arameans in the east and the Philistines in the west, and they devoured Israel with open mouths. For all this, his anger has not turned away; his hand is stretched out still.
The people did not turn to him who struck them or seek the Lord of hosts. So the Lord cut off from Israel head and tail, palm branch and reed in one day— elders and dignitaries are the head,and prophets who teach lies are the tail; for those who led these people led them astray, and those who were led by them were left in confusion.
That is why the Lord did not have pity on their young people,or compassion on their orphans and widows; for everyone was godless and an evildoer, and every mouth spoke folly. For all this, his anger has not turned away; his hand is stretched out still.
For wickedness burned like a fire, consuming briers, and thorns; it kindled the thickets of the forest, and they swirled upwards in a column of smoke. Through the wrath of the Lord of hosts, the land was burned, and the people became like fuel for the fire; no one spared another.
2 Կորնթացիներուն 1:1-11
Ես՝ Պօղոս, Աստուծոյ կամքով Յիսուս Քրիստոսի առաքեալը, եւ Տիմոթէոս՝ մեր եղբայրը, կը գրենք ձեզի՝ Կորնթոսի մէջ հաստատուած Աստուծոյ եկեղեցիին եւ ամբողջ Աքայիայի մէջ գտնուող քրիստոնեաներուդ: Թող Աստուած մեր Հայրը եւ Տէր Յիսուս Քրիստոս շնորհք եւ խաղաղութիւն պարգեւեն ձեզի:
Օրհնեա՜լ ըլլայ Աստուած, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հայրը, որ հայրաբար կը գթայ եւ որպէս Աստուած կը մխիթարէ ու կը զօրացնէ մեզ՝ մեր բոլոր նեղութիւններուն մէջ, որպէսզի մենք կարենանք Աստուծմէ մեր վայելած օգնութիւնն ու մխիթարութիւնը տալ անոնց՝ որոնք ամէն տեսակի նեղութեանց մէջ են: Որովհետեւ, որքան շատ բաժնեկից կ’ըլլանք Քրիստոսի չարչարանքներուն, այնքան աւելի մեծ կ’ըլլայ իր օգնութիւնն ու մխիթարութիւնը մեզի: Մենք նեղութեանց կ’ենթարկուինք՝ ձեզի օգնելու եւ Աստուծոյ փրկութիւնը ձեզի բերելու համար. եւ եթէ Աստուած կ’օգնէ մեզի՝ կրկին ձեզի օգնելու համար է, որպէսզի մեր օրինակով սորվիք, թէ Աստուած ձեզ ալ պիտի զօրացնէ՝ որ համբերութեամբ կարենաք տանիլ այն չարչարանքները, որ մենք հիմա կը կրենք: Ուստի ձեր վրայ հաստատուն յոյս ունինք, գիտնալով որ՝ քանի մեր չարչարանքներուն մասնակից էք, մեր ունեցած մխիթարութեան ալ մասնակից պիտի ըլլաք:
Եղբայրնե՛ր, կ’ուզեմ որ գիտնաք՝ թէ ի՜նչ նեղութիւն կրեցինք Ասիա նահանգին մէջ: Մեր կարողութենէն ա՛յնքան վեր էր բեռը, որ գրեթէ ապրելու յոյսը կորսնցուցինք: Զգացինք որ մահուան վճիռը կախուած է մեր վրայ: Բայց ատիկա եղաւ, որպէսզի սորվինք մենք մեզի չապաւինիլ, այլ՝ Աստուծոյ, որ կը յարուցանէ մեռելները: Ա՛ն էր որ այդպիսի ահաւոր մահուընէ մը փրկեց մեզ, կը փրկէ, եւ վստահ ենք որ յառաջիկային եւս պիտի փրկէ՝ մեզի համար ձեր կատարած աղօթքներուն օգնութեամբ: Եւ ձեր աղօթքները, որոնց շնորհիւ Աստուած իր հովանին անպակաս պիտի ընէ մեր վրայէն, պատճառ պիտի ըլլան որ շատեր մեզի համար գոհութիւն տան Աստուծոյ:
2 Corinthians 1.1-11
Paul, an apostle of Christ Jesus by the will of God, and Timothy our brother, To the church of God that is in Corinth, including all the saints throughout Achaia: Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ.
Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of mercies and the God of all consolation, who consoles us in all our affliction, so that we may be able to console those who are in any affliction with the consolation with which we ourselves are consoled by God. For just as the sufferings of Christ are abundant for us, so also our consolation is abundant through Christ. If we are being afflicted, it is for your consolation and salvation; if we are being consoled, it is for your consolation, which you experience when you patiently endure the same sufferings that we are also suffering. Our hope for you is unshaken; for we know that as you share in our sufferings, so also you share in our consolation.
We do not want you to be unaware, brothers and sisters, of the affliction we experienced in Asia; for we were so utterly, unbearably crushed that we despaired of life itself. Indeed, we felt that we had received the sentence of death so that we would rely not on ourselves but on God who raises the dead. He who rescued us from so deadly a peril will continue to rescue us; on him, we have set our hope that he will rescue us again, as you also join in helping us with your prayers so that many will give thanks on our behalf for the blessing granted to us through the prayers of many.
Մարկոս 4:35-41
Նոյն օրը երեկոյեան, Յիսուս իր աշակերտներուն ըսաւ.
– Եկէք լիճին միւս կողմը անցնինք:
Աշակերտները ձգեցին ժողովուրդը եւ բարձրացան այն նաւակին մէջ, ուր Յիսուս կը գտնուէր: Հոն ուրիշ նաւակներ ալ կային: Յանկարծ զօրաւոր հով մը փոթորկեց լիճը: Ալիքները նաւակին զարնուելով՝ ներս կը թափէին, զայն լեցնելու աստիճան, մինչ Յիսուս նաւակին յետսակողմը բարձի մը վրայ կը քնանար: Աշակերտները արթնցուցին զինք եւ ըսին.
– Վարդապե՛տ, հոգդ չէ՞ որ մենք կը կորսուինք:
Յիսուս ոտքի ելլելով սաստեց հովը, ըսելով.
– Դադրէ՛,- եւ լիճին ըսաւ.- Հանդարտէ՛:
Հովը դադրեցաւ եւ կատարեալ հանդարտութիւն տիրեց: Ապա Յիսուս իր աշակերտներուն ըսաւ.
– Ինչո՞ւ այդպէս վախկոտ էք. տակաւի՞ն հաւատք չունիք:
Անոնք չափազանց վախցան եւ իրարու կ’ըսէին.
– Ո՞վ է արդեօք այս մարդը, որ նոյնիսկ հովն ու ծովը կը հնազանդին իրեն:
Mark 4.35-41
On that day, when evening had come, he said to them, “Let us go across to the other side.” And leaving the crowd behind, they took him with them in the boat, just as he was. Other boats were with him. A great gale arose, and the waves beat into the boat so that the boat was already being swamped. But he was in the stern, asleep on the cushion; and they woke him up and said to him, “Teacher, do you not care that we are perishing?” He woke up and rebuked the wind, and said to the sea, “Peace! Be still!” Then the wind ceased, and there was a dead calm. He said to them, “Why are you afraid? Have you still no faith?” And they were filled with great awe and said to one another, “Who then is this, that even the wind and the sea obey him?”
Comments