Ս․ ԶԱՏԻԿ (ZA DIG)/ Ս․ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ (HA ROOT YOON)
EASTER
Առաքեալներու Գործերը 1:15-26; Մարկոս 16:2-8
Acts 1.15-26; Mark 16.2-8
Առաքեալներու Գործերը 1:15-26
Համբարձումէն քանի մը օրեր ետք, երբ շուրջ հարիւրքսան հաւատացեալներ մէկտեղուած էին, Պետրոս ոտքի ելլելով ըսաւ.
– Եղբայրնե՛ր, պէտք էր կատարուէր Սուրբ գիրքին մէջ գրուածը, այն՝ ինչ որ նախօրօք Սուրբ Հոգին ըսած էր Դաւիթի բերնով՝ Յուդայի մասին, որ Յիսուսը ձերբակալողներուն առաջնորդը եղաւ: Յուդա մեր խումբէն էր, մեզի պէս առաքելական ծառայութեան համար ընտրուած: Բայց իր անիրաւ մատնութենէն ետք, որուն վարձքով ագարակ մը գնեց, երեսն ի վայր ինկաւ այնտեղ եւ փորը ճեղքուելով՝ փորոտիքը դուրս թափեցաւ: Բոլոր Երուսաղէմացիները այս մասին իմացան, եւ այս պատճառով ալ այդ ագարակը իրենց բարբառով Ակեղդամա, այսինքն՝ Արեան ագարակ կը կոչեն: Արդ, Սաղմոսներու գիրքին մէջ գրուած է. «Թող անոր տունը աւերակ մնայ, եւ հոն մարդ չբնակի». իսկ ուրիշ տեղ մը կ’ըսէ. «Իր պաշտօնը ուրիշ մէկը թող առնէ»: Այստեղ կան մարդիկ, որոնք միշտ մեր հետը եղած են Տէր Յիսուսի երկրաւոր առաքելութեան ամբողջ տեւողութեան, Յովհաննէսի ձեռքով անոր մկրտութենէն մինչեւ երկինք համբարձման օրը: Ասոնցմէ մէկը պէտք է որ տասնըմէկիս միանայ՝ Քրիստոսի յարութեան վկայ ըլլալու համար:
Այն ատեն հաւատացեալները երկու հոգի ներկայացուցին. Բարսաբա կոչուած Յովսէփը, որ Արդար մականուանուեցաւ, եւ Մատաթիան: Ապա հետեւեալ աղօթքը ըրին.
– Դուն, Տէ՛ր, որ կը ճանչնաս բոլոր մարդոց սիրտերը, ցոյց տուր մեզի՝ թէ այս երկուքէն ո՛ր մէկը կ’ընտրես առաքելական այս պաշտօնին համար, որմէ Յուդա ինկաւ՝ իրեն սահմանուած տեղը երթալու համար:
Ապա երկու անուններուն վրայ վիճակ ձգեցին: Վիճակը Մատաթիային ելաւ, եւ անիկա տասնըմէկ առաքեալներուն կարգին դասուեցաւ:
Acts 1.15-26
And in those days Peter stood up in the midst of the disciples (altogether the number of names was about a hundred and twenty), and said, “Men and brethren, this Scripture had to be fulfilled, which the Holy Spirit spoke before by the mouth of David concerning Judas, who became a guide to those who arrested Jesus; for he was numbered with us and obtained a part in this ministry.” (Now this man purchased a field with the wages of iniquity; and falling headlong, he burst open in the middle and all his entrails gushed out. And it became known to all those dwelling in Jerusalem; so that field is called in their own language, Akel Dama, that is, Field of Blood.) “For it is written in the Book of Psalms: “Let his dwelling place be desolate and let no one live in it”; and “Let another take his office.” “Therefore, of these men who have accompanied us all the time that the Lord Jesus went in and out among us, beginning from the baptism of John to that day when He was taken up from us, one of these must become a witness with us of His resurrection.” And they proposed two: Joseph called Barsabas, who was surnamed Justus, and Matthias. And they prayed and said, “You, O Lord, who know the hearts of all, show which of these two You have chosen to take part in this ministry and apostleship from which Judas by transgression fell, that he might go to his own place.” And they cast their lots, and the lot fell on Matthias. And he was numbered with the eleven apostles.
Մարկոս 16:2-8
Կիրակի առաւօտ կանուխ, արեւածագին, գերեզման եկան:
– Ո՞վ պիտի գլորէ գերեզմանի մուտքին դրուած քարը,- կը հարցնէին իրարու, որովհետեւ քարը շատ մեծ էր:
Սակայն երբ նայեցան, տեսան որ քարը արդէն իսկ գլորուած էր: Գերեզմանէն ներս մտան եւ ճերմակ զգեստ հագած երիտասարդ մը տեսան, որ աջ կողմը նստած էր, եւ սարսափեցան: Երիտասարդը ըսաւ անոնց.
– Մի՛ վախնաք, գիտեմ որ խաչուած Նազովրեցի Յիսուսը կը փնտռէք, բայց հոս չէ՛, յարութիւն առաւ: Տեսէ՛ք, զինք հոս դրած էին: Այժմ գացէք, ըսէք իր աշակերտներուն եւ Պետրոսի, որ ահա ինք ձեզմէ առաջ կ’երթայ Գալիլեա. հո՛ն պիտի տեսնէք զինք, ինչպէս որ ըսած էր ձեզի:
Երբ ասիկա լսեցին, դուրս փախան գերեզմանէն, զար-հուրած ու ապշահար, եւ ոչ մէկուն բան մը ըսին, որովհետեւ կը վախնային:
Mark 16.2-8
Very early in the morning, on the first day of the week, they came to the tomb when the sun had risen. And they said among themselves, “Who will roll away the stone from the door of the tomb for us?” But when they looked up, they saw that the stone had been rolled away—for it was very large. And entering the tomb, they saw a young man clothed in a long white robe sitting on the right side; and they were alarmed. But he said to them, “Do not be alarmed. You seek Jesus of Nazareth, who was crucified. He is risen! He is not here. See the place where they laid Him. But go, tell His disciples—and Peter—that He is going before you into Galilee; there you will see Him, as He said to you.” So they went out quickly and fled from the tomb, for they trembled and were amazed. And they said nothing to anyone, for they were afraid.