Գ․ ԿԻՐԱԿԻ ՎԵՐԱՓՈԽՈՒՄԷՆ ԵՏՔ
THIRD SUNDAY AFTER THE ASSUMPTION
Եսայի 10:12-19; 2 Կորնթացիներուն 2:12-3:3; Մարկոս 6:30-44
Isaiah 10.12-19, 2 Corinthians 2.12-3.3, Mark 6.30-44
Եսայի 10:12-19
Երբոր Տէրը ամբողջացնէ այն ինչ մտադրած էր կատարել Սիոն լերան վրայ, Երուսաղէմի մէջ, իր բարկութիւնը պիտի թափէ Ասորեստանի մեծամիտ թագաւորին վրայ, որ փառքէն կուրցած՝ հպարտանալով կ’ըսէր. “Իմ զօրութեամբս, իմ իմաստութեամբս եւ հանճարով սիրագործեցի այս բոլորը. ազգերու սահմանները ջնջեցի, անոնց զինամթերքը աւարեցի, տակնուվրայ ըրի անոնց բազմամարդ քաղաքները։ Ամբողջ աշխարհը ձեռքովս գրաւեցի՝ թռչունի բոյն մը ձեռք անցընելու պէս,եւ մարդիկը գերեվարեցի՝ բոյներու մէջ մնացած հաւկիթները ժողվելու պէս։ Ոեւէ մէկը ձեռքէս չազատեցաւ, եւ չեղաւ մէկը որ ինծի դէմ ելլէր, բերանը բանար եւ ճիկ մը հանէր” ։
Այսպէս կ’ըսէ Տէրը. «Կացինը կրնա՞յ վեր բարձրանալ առանց զինք վերցնող փայրահատին, կամ սղոցը կրնա՞յ սղոցել առանց զայն շարժողին.կամ նոյնպէս, փայտն ու գաւազանը կրնա՞ն զարնել եթէ մարդը զիրենք ձեռք չառնէ»։ Ո՛չ անշուշտ։ Արդ, Երկնաւոր Զօրքերու Տէրը պարծանքիդ դիմաց անարգանքպիտի բերէ քեզի եւ բոցավառ կրակով մոխիրի պիտի վերածէ քու փառքդ։ Աստուած, որ Իսրայէլի համար լոյս է, այրող կրակ պիտի ըլլայ Ասորեստանի համար ու զայն պիտի ոչնչացնէ այնպէս՝ ինչպէս բոցավառ կրակը կը սպառէ խոտն ու անտառը։ Այն օրը պիտի կորսուին լեռներն ու բլուրները եւ անտառները. Տէրը պիտի ոչնչացնէ ասորեստանցիները՝ հոգի եւ մարմին միասին։ Ազատուողները իրենց վրայ պիտի կրեն հարուածին հետքը այնպէս՝ ինչպէս հրդեհէն ազատած մարդը կ’ունենայ։ Իսկ անոնցմէ ողջ մնացողները այնքան քիչ պիտի ըլլան թիւով, ըր երեխայ մը անգամ պիտի կարենայ հաշուել։
Isaiah 10.12-19
Therefore it shall come to pass, when the Lord has [a]performed all His work on Mount Zion and on Jerusalem, that He will say, “I will punish the fruit of the arrogant heart of the king of Assyria, and the glory of his haughty looks.” For he says: “By the strength of my hand I have done it, and by my wisdom, for I am prudent; Also, I have removed the boundaries of the people, and have robbed their treasuries; So, I have put down the inhabitants like a valiant man. My hand has found like a nest the riches of the people, and as one gathers eggs that are left, I have gathered all the earth; And there was no one who moved his wing, nor opened his mouth with even a peep.” Shall the ax boast itself against him who chops with it? Or shall the saw exalt itself against him who saws with it? As if a rod could wield itself against those who lift it up, or as if a staff could lift up as if it were not wood! Therefore, the Lord, the Lord of hosts, Will send leanness among his fat ones; And under his glory,He will kindle a burning Like the burning of a fire. So, the Light of Israel will be for a fire, and his Holy One for a flame; It will burn and devour His thorns and his briers in one day. And it will consume the glory of his forest and of his fruitful field, both soul and body; And they will be as when a sick man wastes away.Then the rest of the trees of his forest Will be so few in number That a child may write them.
2 Կորնթացիներուն 2:12-3:3
Երբ Տրովադա հասայ, Քրիստոսի Աւետարանը քարոզելու համար, Տէրը իմ առջեւս յաջողութեան դուռը բացաւ: Բայց ես չափազանց մտահոգ էի, որովհետեւ հոն չգտայ Տիտոսը, մեր եղբայրը: Ուստի Տրովադացիներէն հրաժեշտ առնելով՝ Մակեդոնիա հասայ:
Արդ, գոհութիւն Աստուծոյ, որ Յիսուս Քրիստոսի յաղթական երթին մասնակից կը դարձնէ մեզ, եւ մեր միջոցաւ իր գիտութեան բոյրը կը տարածէ ամենուրեք: Փրկութեան ճամբուն մէջ գտնուողներուն մէջ ապրինք, թէ՝ կորուստի ճամբուն մէջ գտնուողներուն, մեր կեանքերը Քրիստոսի ձեռքով Աստուծոյ ընծայուած անուշահոտ խունկի պէս իրենց բոյրը կը տարածեն: Կորուստի ճամբուն մէջ գտնուողներուն համար՝ մահաբոյր եւ մահաբեր կը թուի մեր կեանքը, բայց փրկութեան ճամբուն մէջ գտնուողներուն համար՝ կեանքի բուրմունք է, կեանքի տանող: Սակայն ո՞վ կրնայ այսպիսի կեանք մը ապրիլ: Անշուշտ ո՛չ անոնք՝ որոնք Աստուծոյ խօսքը վաճառքի կը հանեն, այլ՝ մենք, որ անկեղծօրէն կը խօսինք Աստուծոյ առջեւ՝ որպէս Քրիստոսի միացած Աստուծոյ պատգամաւորները:
Բայց ասիկա ըսելով, արդեօք ուրիշներու պէս մենք մեզ գովաբանա՞ծ կ’ըլլանք: Պէտք ունի՞նք միթէ ձեզմէ յանձնարարական առնելու կամ այդպիսի նամակներով ձեզի ներկայանալու, ինչպէս ոմանք կ’ընեն: Որովհետեւ մեր լաւագոյն յանձնարարականը, որ ձեր սիրտերուն մէջ գրուած է՝ դուք էք, ձեր կեանքերով, որ ամէն մարդ կրնայ ճանչնալ ու կարդալ, եւ կրնայ յստակօրէն տեսնել՝ թէ Քրիստոսի նամակն էք դուք, պարզապէս մեր ձեռքով գրուած: Գրուած՝ ո՛չ թէ մելանով, այլ՝ կենդանի Աստուծոյ Հոգիով. ո՛չ թէ քարեղէն տախտակներու, այլ՝ ձեր սիրտերու մարմնեղէն տախտակներուն վրայ:
2 Corinthians 2.12-3.3
Furthermore, when I came to Troas to preach Christ’s gospel, and a door was opened to me by the Lord, I had no rest in my spirit because I did not find Titus my brother; but taking my leave of them, I departed for Macedonia.
Now thanks be to God who always leads us in triumph in Christ, and through us diffuses the fragrance of His knowledge in every place. For we are to God the fragrance of Christ among those who are being saved and among those who are perishing. To the one we are the aroma of death leading to death, and to the other the aroma of life leading to life. And who is sufficient for these things? For we are not, as so many, peddling the word of God; but as of sincerity, but as from God, we speak in the sight of God in Christ.
Do we begin again to commend ourselves? Or do we need, as some others, epistles of commendation to you or letters of commendation from you? You are our epistle written in our hearts, known, and read by all men; clearly, you are an epistle of Christ, ministered by us, written not with ink but by the Spirit of the living God, not on tablets of stone but on tablets of flesh, that is, of the heart.
Մարկոս 6:30-44
Առաքեալները վերադարձան Յիսուսի մօտ եւ անոր պատմեցին ինչ որ կատարեցին եւ սորվեցուցին: Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Եկէք երթանք ամայի տեղ մը, ուր առանձին կրնանք ըլլալ եւ հոն քիչ մը կը հանգչինք:
Որովհետեւ ժողովուրդէն շատերուն երթալգալուն պատճառով ուտելու իսկ առիթ չէին ունեցած: Հետեւաբար, իրենք առանձինն նաւակ առին եւ գացին ամայի վայր մը: Երբ ժողովուրդը տեսաւ անոնց երթալը եւ գիտցաւ թէ Յիսուս անոնց հետ է, շրջակայ քաղաքներու բնակիչներէն շատեր լիճին եզերքէն վազելով՝ անոնցմէ առաջ հասան անոնց երթալիք վայրը: Երբ Յիսուս նաւակէն դուրս ելաւ եւ տեսաւ ամբոխը, գթաց անոնց, որովհետեւ հովիւ չունեցող ոչխարներու կը նմանէին: Ապա սկսաւ շատ բաներ ուսուցանել անոնց: Երբ բաւական ժամանակ անցաւ, աշակերտները մօտեցան Յիսուսի եւ ըսին.
– Ամայի տեղ ենք, եւ արդէն բաւական ուշ է. արձակէ՛ ժողովուրդը, որպէսզի շրջակայ ագարակներն ու գիւղերը երթան՝ իրենց համար ուտելիք գնելու, որովհետեւ ուտելիք չունին:
Յիսուս անոնց ըսաւ.
– Դո՛ւք տուէք անոնց ուտելիքը:
Անոնք հարցուցին.
– Կ’ուզե՞ս որ երթանք եւ երկու հարիւր արծաթ դահեկանի հաց գնենք զանոնք կերակրելու համար:
Յիսուս ըսաւ.
– Քանի՞ հաց ունիք, գացէք ստուգեցէք:
Աշակերտները ստուգեցին եւ ըսին.
– Հինգ հաց եւ երկու ձուկ:
Յիսուս հրամայեց աշակերտներուն, որ ժողովուրդը խումբ-խումբ նստեցնեն դալար խոտին վրայ, եւ անոնք հարիւրական եւ յիսունական հոգիներէ բաղկացած խումբերով նստան: Ապա Յիսուս առաւ հինգ հացը եւ երկու ձուկը, աչքերը երկինք բարձրացուց, օրհնեց, կտրեց հացերը եւ տուաւ աշակերտներուն՝ որպէսզի բաշխեն, եւ երկու ձուկերը բաժնեց ժողովուրդին: Բոլորն ալ կերան ու կշտացան, եւ աւելցած հացի եւ ձուկի կտորները հաւաքելով՝ տասնըերկու սակառ լեցուցին: Իսկ ուտողներուն թիւը, միայն այր մարդիկը հաշուած, շուրջ հինգ հազար էր:
Mark 6.30-44
Then the apostles gathered to Jesus and told Him all things, both what they had done and what they had taught. And He said to them, “Come aside by yourselves to a deserted place and rest a while.” For there were many coming and going, and they did not even have time to eat. So, they departed to a deserted place in the boat by themselves.
But the multitudes saw them departing, and many knew Him and ran there on foot from all the cities. They arrived before them and came together to Him. And Jesus, when He came out, saw a great multitude, and was moved with compassion for them, because they were like sheep not having a shepherd. So, He began to teach them many things. When the day was now far spent, His disciples came to Him and said, “This is a deserted place, and already the hour is late. Send them away, that they may go into the surrounding country and villages and buy themselves bread; for they have nothing to eat.”
But He answered and said to them, “You give them something to eat.”And they said to Him, “Shall we go and buy two hundred denarii worth of bread and give them something to eat?”
But He said to them, “How many loaves do you have? Go and see.”
And when they found out they said, “Five, and two fish.”
Then He commanded them to make them all sit down in groups on the green grass. So, they sat down in ranks, in hundreds and in fifties. And when He had taken the five loaves and the two fish, He looked up to heaven, blessed and broke the loaves, and gave them to His disciples to set before them; and the two fish He divided among them all. So, they all ate and were filled. And they took up twelve baskets full of fragments and of the fish. Now those who had eaten the loaves were about five thousand men.
Comments