Դ․ ԿԻՐԱԿԻ ՄԵԾ ՊԱՀՔԻ—ՏՆՏԵՍԻ (DENDÉSI)
FOURTH SUNDAY OF GREAT LENT – THE STEWARD
Եսայի 56:1-57:21; Եփեսացիներուն 4:17-5:14; Ղուկաս 16:1-31
Isaiah 56.1-57.21, Ephesians 4.17-5.14, Luke 16.1-31
Isaiah 56.1-57.21
Thus says the Lord: Maintain justice, and do what is right, for soon my salvation will come, and my deliverance be revealed. Happy is the mortal who does this, the one who holds it fast, who keeps the sabbath, not profaning it, and refrains from doing any evil. Do not let the foreigner joined to the Lord say, “The Lord will surely separate me from his people”; and do not let the eunuch say, “I am just a dry tree.” For thus says the Lord: To the eunuchs who keep my sabbaths, who choose the things that please me and hold fast my covenant, I will give, in my house and within my walls, a monument and a name better than sons and daughters; I will give them an everlasting name that shall not be cut off. And the foreigners who join themselves to the Lord, to minister to him, to love the name of the Lord, and to be his servants, all who keep the sabbath, and do not profane it, and hold fast my covenant — these I will bring to my holy mountain, and make them joyful in my house of prayer; their burnt offerings and their sacrifices will be accepted on my altar; for my house shall be called a house of prayer for all peoples. Thus says the Lord God, who gathers the outcasts of Israel, I will gather others to them besides those already gathered. All you wild animals, all you wild animals in the forest, come to devour! Israel's sentinels are blind, they are all without knowledge; they are all silent dogs that cannot bark; dreaming, lying down, loving to slumber. The dogs have a mighty appetite; they never have enough. The shepherds also have no understanding; they have all turned to their own way, to their own gain, one and all. “Come,” they say, “let us get wine; let us fill ourselves with strong drink. And tomorrow will be like today, great beyond measure.” The righteous perish, and no one takes it to heart; the devout are taken away, while no one understands. For the righteous are taken away from calamity, and they enter into peace; those who walk uprightly will rest on their couches. But as for you, come here, you children of a sorceress, you offspring of an adulterer and a whore. Whom are you mocking? Against whom do you open your mouth wide and stick out your tongue? Are you not children of transgression, the offspring of deceit — you that burn with lust among the oaks, under every green tree; you that slaughter your children in the valleys, under the clefts of the rocks? Among the smooth stones of the valley is your portion; they, they, are your lot; to them, you have poured out a drink offering, you have brought a grain offering. Shall I be appeased for these things? Upon a high and lofty mountain, you have set your bed, and there you went up to offer sacrifice. Behind the door and the doorpost, you have set up your symbol; for, in deserting me, you have uncovered your bed, you have gone up to it, you have made it wide, and you have made a bargain for yourself with them, you have loved their bed, you have gazed on their nakedness. You journeyed to Molech with oil and multiplied your perfumes; you sent your envoys far away and sent down even to Sheol. You grew weary from your many wanderings, but you did not say, “It is useless.” You found your desire rekindled, and so you did not weaken. Whom did you dread and fear so that you lied, and did not remember me or give me a thought? Have I not kept silent and closed my eyes, and so you do not fear me? I will concede your righteousness and your works, but they will not help you. When you cry out, let your collection of idols deliver you! The wind will carry them off, a breath will take them away. But whoever takes refuge in me shall possess the land and inherit my holy mountain. It shall be said, “Build up, build up, prepare the way, remove every obstruction from my people's way.” For thus says the high and lofty one who inhabits eternity, whose name is Holy: I dwell in the high and holy place, and also with those who are contrite and humble in spirit, to revive the spirit of the humble, and to revive the heart of the contrite. For I will not continually accuse, nor will I always be angry; for then the spirits would grow faint before me, even the souls that I have made. Because of their wicked covetousness, I was angry; I struck them, I hid and was angry, but they kept turning back to their own ways. I have seen their ways, but I will heal them; I will lead them and repay them with comfort, creating for their mourners the fruit of the lips. Peace, peace, to the far and the near, says the Lord; and I will heal them. But the wicked are like the tossing sea that cannot keep still; its waters toss up mire and mud. There is no peace, says my God, for the wicked.
Եսայի 56:1-57:21
Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Իրաւունքը յարգեցէք եւ արդարութիւն ըրէք, որովհետեւ ահա մօտեցաւ ժամանակը երբ պիտի փրկեմ ձեզ, հասաւ ժամանակը երբ պիտի ողորմիմ ձեզի: Երանի այն մարդուն որ արդարութիւն կ’ընէ եւ իրաւունքը կը յարգէ, իմ Շաբաթներս կը պահէ եւ չի պղծեր զանոնք, եւ կը դադրի անիրաւութիւն գործելէ»: Տիրոջ հաւատացած ոեւէ օտարազգի թող չխորհի եւ չըսէ. «Տէրը զիս իր ժողովուրդին մէջ պիտի չընդունի», եւ ոեւէ ներքինի թող չմտածէ, ըսելով. «Ես անպտուղ ծառ մըն եմ, Տէրը զիս չ’ընդունիր»: Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Այն ներքինիները որոնք իմ Շաբաթներս կը պահեն, կ’ընտրեն այն բաները զոր ես կ’ուզեմ եւ իմ Ուխտիս հաւատարիմ կը մնան, իմ տանս եւ իմ ժողովուրդիս մէջ աւելի լաւ տեղ եւ պատիւ պիտի տամ անոնց, քան իմ որդիներուս եւ դուստրերուս. անոնց պիտի տամ յաւիտենական պատիւ մը որ բնաւ պիտի չջնջուի: Իսկ այն օտարազգիները որոնք ինծի հաւատացին ինծի ծառայելու համար, եւ իմ անունս սիրեցին՝ ինծի ծառայ եւ աղախին ըլլալու համար, եւ բոլոր անոնք՝ որոնք իմ Շաբաթներս կը պահեն եւ չեն պղծեր, եւ իմ Ուխտիս հաւատարիմ կը մնան, զանոնք իմ սուրբ լեռս պիտի տանիմ եւ զիրենք պիտի ուրախացնեմ իմ աղօթքի տանս մէջ. պիտի ընդունիմ իմ Սեղանիս վրայ իրենց մատուցած ողջակէզներն ու զոհերը, որովհետեւ իմ տունս աղօթքի տուն պիտի ըլլայ բոլոր հեթանոսներուն համար»: Այսպէս կ’ըսէ Տէր Աստուած որ Իսրայէլի ցրուած զաւակները կը ժողվէ. «Պիտի ժողվեմ օտարազգիները եւ իմ ժողովուրդիս միացնեմ»: Եկէ՛ք, ով դաշտի գազաններ, եկէք կերէք իմ ժողովուրդս, ո՛վ անտառի գազաններ: Տեսէ՛ք, ահա կուրցած են անոր առաջնորդները, ի վիճակի չեն դատելու. կը նմանին համր շուներու որոնք չեն կրնար հաչել. անկողին կ’երազեն, քնանալ կը սիրեն: Իրենց հոգիով աներես շուներու կը նմանին. չարիքէն չեն կշտանար, որովհետեւ կորսնցուցած են իրենց դատողութիւնը: Ամէնքն ալ իրենց ուզածը ըրին, իւրաքանչիւրը իր շահը հետապնդելով: Ըսին. «Եկէք գինի առնենք եւ խմենք՝ մինչեւ գինովնանք, որովհետեւ վաղն ալ այսօրուան պէս եւ շատ աւելի լաւ պիտի ըլլայ»: Տեսէք ի՛նչպէս արդարը կը կորսուի եւ ոեւէ մէկը հոգ չ’ըներ. արդար մարդիկը աշխարհէն կը վերցուին եւ ոեւէ մէկը չ’անդրադառնար թէ աշխարհի անիրաւութեան պատճառով անիկա կը վերցուի: Բայց անիկա խաղաղութեամբ գերեզման պիտի մտնէ, որովհետեւ Աստուած է որ զայն վերցուց աշխարհէն: Իսկ դուք հո՛ս եկէք, անօրէն զաւակներ, պոռնիկներու եւ շնացողներու սերունդ: Ո՞վ կը ծաղրէք, որո՞ւ դէմ ձայն կը բարձրացնէք կամ որո՞ւն դիմաց կը փորձէք արդարանալ. միթէ դուք չընտրեցի՞ք ձեր կորուստը, ո՛վ անօրէն սերունդ: Դուք չէի՞ք որ անտառախիտ ծառերուն տակ ձեր կիրքերը հրահրող աստուածներու կ’աղօթէիք եւ ձորերու խորը, ժայռերու գլխուն կամ քարայրներուն մէջ ձեր զաւակները կը մորթէիք: Այդ քարէ կուռքե՛րը պիտի ըլլան ահա ձեր բաժինը. անո՛նք պիտի ըլլան ձեր ժառանգելիքը, որովհետեւ անոնց առջեւ թափեցիք ձեր գինիները եւ անոնց մատուցանեցիք ձեր զոհերը: Եւ կ’ուզէք որ այս բոլորին վրայ չբարկանա՞մ, - կ’ըսէ Տէրը: Բարձր լերան բարձունքին դրիք ձեր պոռնկութեան անկողինը, հոն ելաք զոհ մատուցանելու: Ձեր տուներուն դռներուն դրանդիկներուն ետին ալ այդ կուռքերուն յիշատակները կախեցիք, կարծելով որ ինձմէ հեռու մնալով աւելի բան մը պիտի գտնէք: Ձեր անկողինները լայնցուցիք, այր հոմանիներու հետ անկողին մտաք եւ անդադար պոռնկութիւն ըրիք անոնց հետ: Օտար երկիրներէ բազմաթիւ աստուածներ որդեգրեցիք, եւ տակաւին ուրիշներ ալ փնտռելու համար ներկայացուցիչներ ղրկեցիք ձեր սահմաններէն դուրս. այնքան նուաստացաք որ նոյնիսկ դժոխքէն ձեզի աստուած մը փնտռեցիք: Եւ թէպէտ նոր աստուածներ փնտռելէն յոգնեցաք, բայց բնաւ չ’ըսիք. «ա՛լ կը բաւէ», որովհետեւ խորհեցաք թէ անոնք կրնան ձեզի ոյժ տալ, եւ ուստի չհնազանդեցաք ինծի: Որմէ՞ վախցաք կամ սարսափեցաք որ ուրացաք զիս եւ չյիշեցիք անգամ, մոռցաք զիս եւ ձեր հոգն անգամ չ’ըրիք: Ես ալ հիմա ձեզ տեսնելով հանդերձ՝ պիտի անտեսեմ, որովհետեւ յաւիտենական Աստուածն եմ ես, եւ դուք ատիկա գիտնալով հանդերձ՝ չվախցաք ինձմէ: Հիմա ձեզի ցոյց պիտի տամ ձեր արդարութիւնը՝ ձեզի յայտնելով ձեր չարիքները, որոնք պիտի չօգնեն ձեզի: Ձեր այդ կուռքերուն պիտի աղաղակէք, բայց անոնցմէ ոեւէ մէկը ձեզ պիտի չփրկէ ձեր նեղութենէն, որովհետեւ հովը պիտի քշէ ձեր աստուածները եւ մրրիկը զանոնք պիտի տարտղնէ: Մինչդեռ անոնք որոնք ինծի յուսացած են՝ անոնք երկիրը պիտի ստանան որպէս վարձատրութիւն, իմ սուրբ լեռս պիտի ժառանգեն: Այն ատեն պիտի ըսեն. «Ճամբաները մաքրեցէք. իմ ժողովուրդիս ճամբէն վերցուցէք ամէն խոչընդոտ»: Այսպէս կ’ըսէ Բարձրեալ Տէրը որ բարձունքներուն մէջ կը բնակի յաւիտեան, ան՝ որ սուրբերուն մէջ Սուրբն է. ԲԱՐՁՐԵԱԼ ՏԷՐ է անոր անունը. որ իր սուրբերուն մէջ կը բնակի, համբերութիւն կու տայ ընկճուածներուն եւ կեանք կու տայ սրտաբեկներուն, ըսելով. «Յաւիտեան վրէժխնդիր պիտի չըլլամ, միշտ ձեզի դէմ բարկացած պիտի չմնամ. չէ՞ որ ես եմ հոգին տուողը, ես ստեղծեցի բոլոր շունչերը: Կարճ ժամանակ մը տրտմեցուցի իմ ժողովուրդս իր մեղքերուն պատճառով. հարուածեցի զայն, երես դարձուցի անկէ, եւ ան սրտնեղած՝ աւելի ըմբոստացաւ եւ իր ուզածը ըրաւ: Բայց ես իր խորհուրդներն ու գործերը տեսայ եւ զայն բժշկեցի. իմ խօսքովս մխիթարեցի զայն՝ ճշմարիտ մխիթարութիւնը տալով իրեն եւ իր սգաւորներուն: Խաղաղութեան վրայ խաղաղութիւն տուի թէ՛ հեթանոսներուն եւ թէ իմ ժողովուրդիս, - կ’ըսէ Տէրը,- եւ ես պիտի բժշկեմ զիրենք: Իսկ անօրէնները պիտի ծփան ծովու մը պէս որ հանգիստ չունի բնաւ, եւ որուն ջուրերը ցեխ ու կաւ դուրս կը նետեն: Այո, ամբարիշտները խաղաղութիւն պիտի չգտնեն», կ’ըսէ Տէրը:
Ephesians 4.17-5.14
Now, this I affirm and insist on in the Lord: you must no longer live as the Gentiles live, in the futility of their minds. They are darkened in their understanding and alienated from the life of God because of their ignorance and hardness of hearts. They have lost all sensitivity and have abandoned themselves to licentiousness, greedy to practice every kind of impurity. That is not the way you learned Christ! For surely you have heard about him and were taught in him, as truth is in Jesus. You were taught to put away your former way of life, your old self, corrupt and deluded by its lusts, and to be renewed in the spirit of your minds, and to clothe yourselves with the new self, created according to the likeness of God in true righteousness and holiness. So then, putting away falsehood, let all of us speak the truth to our neighbors, for we are members of one another. Be angry but do not sin; do not let the sun go down on your anger, and do not make room for the devil. Thieves must give up stealing; rather let them labor and work honestly with their own hands, so as to have something to share with the needy. Let no evil talk come out of your mouths, but only what is useful for building up, as there is need, so that your words may give grace to those who hear. And do not grieve the Holy Spirit of God, with which you were marked with a seal for the day of redemption. Put away from you all bitterness and wrath and anger and wrangling and slander, together with all malice, 32and be kind to one another, tenderhearted, forgiving one another, as God in Christ has forgiven you. Therefore, be imitators of God, as beloved children, and live in love, as Christ loved us and gave himself up for us, a fragrant offering and sacrifice to God. But fornication and impurity of any kind, or greed, must not even be mentioned among you, as is proper among saints. Entirely out of place is obscene, silly, and vulgar talk; but instead, let there be thanksgiving. Be sure of this, that no fornicator or impure person, or one who is greedy (that is, an idolater), has any inheritance in the kingdom of Christ and of God. Let no one deceive you with empty words, for because of these things the wrath of God comes on those who are disobedient. Therefore, do not be associated with them. For once you were darkness, but now in the Lord, you are light. Live as children of light— for the fruit of the light is found in all that is good and right and true. Try to find out what is pleasing to the Lord. Take no part in the unfruitful works of darkness, but instead expose them. For it is shameful even to mention what such people do secretly; but everything exposed by the light becomes visible, for everything that becomes visible is light. Therefore, it says, “Sleeper, awake! Rise from the dead, and Christ will shine on you.”
Եփեսացիներուն 4:17-5:14
Արդ, Տիրոջ կողմէ կ’ազդարարեմ ձեզի. - Չըլլայ որ կրկին դառնաք այն կենցաղին, որով հեթանոսները կ’ապրին անմտօրէն: Անոնց միտքը խաւարած է. իրենց տգիտութեան եւ յամառ անտարբերութեան պատճառով՝ օտարացած են Աստուծոյ կեանքին, եւ քանի այդ կեանքին յոյսը չունին, իրենք զիրենք անառակութեան տուած՝ ամէն պղծութիւն կը գործեն անյագօրէն: Բայց ես ձեզի սորվեցուցի, թէ այդ չէ՛ Քրիստոսի ճամբան: Դուք լսեցիք իր պատգամները եւ իրեն միանալով սորվեցաք՝ թէ Յիսուսի մէջ է ճշմարտութիւնը: Ուստի մոռցէ՛ք ձեր հին ինքնութիւնը, այսինքն՝ ձեր նախկին ապրելակերպը, որ խաբուսիկ ցանկութիւններով ապականած էր, վերանորոգուեցէ՛ք հոգիով՝ ձեր մտածելակերպը փոխելով, եղէք նոր մարդ մը՝ Աստուծոյ պատկերին համաձայն ստեղծուած, եւ ապրեցէք ճշմարիտ կեանքը՝ արդարութեամբ ու սրբութեամբ: Հետեւաբար ստախօսութենէն հրաժարեցէ՛ք: «Ամէն մարդ ճշմարտութիւնը թող ըսէ իր ընկերոջ», ինչպէս կ’ըսէ մարգարէն, որովհետեւ Քրիստոսի միացած ըլլալով՝ իրարու անդամներ ենք: Եւ ինչպէս սաղմոսերգուն կ’ըսէ՝ «Նոյնիսկ երբ բարկանաք՝ չըլլայ որ մեղանչէք». եւ բարկացած չմնաք մինչեւ իրիկուն: Բնաւ առիթ մի՛ տաք Սատանային: Ով որ գողութեամբ կ’ապրէր՝ թող այլեւս չգողնայ, այլ՝ վարժուի արդար վաստակով ո՛չ միայն իր հացը շահելու, այլ նաեւ բարիք գործելու, օգնելով անոնց՝ որոնք կարօտ են: Ոեւէ տգեղ խօսք չելլէ՛ ձեր բերանէն: Խօսեցէք միայն ինչ որ պէտք է, ինչ որ բարի է՝ ուրիշներուն հաւատքը ամրապնդելու համար, որպէսզի լսողները Աստուծոյ շնորհքովը լեցուին: Մի՛ տրտմեցնէք Աստուծոյ Սուրբ Հոգին, որով կնքուեցաք՝ փրկութեան օրուան հասնելու համար: Ձեզմէ արմատախի՛լ ըրէք ամէն դառնութիւն, բարկութիւն ու զայրոյթ, պոռչտուք եւ հայհոյութիւն, եւ առաջքը առած կ’ըլլաք անոնց չար հետեւանքներուն: Իրարու հանդէպ քաղցր ու գթած եղէք եւ ներեցէ՛ք իրարու, ինչպէս Աստուած ալ Քրիստոսի միջոցաւ ներեց մեզի: Աստուծոյ նմանեցէք, որպէս իր սիրելի որդիները, եւ սիրով շարժեցէք, այնպէս՝ ինչպէս Քրիստոս մեզ սիրեց եւ մեզ փրկելու համար ինքզինքը Աստուծոյ ընծայեց որպէս անուշահոտ ընծայ եւ զոհ: Պոռնկութեան, ոեւէ պղծութեան կամ ագահութեան խօսքն իսկ թող չըլլայ ձեր մէջ, որովհետեւ այդպէ՛ս կը վայելէ Աստուծոյ ժողովուրդին: Վայել չէ որ լկտի եւ ամբարիշտ խօսակցութիւններով կամ խեղկատակութեամբ զբաղիք. այլ՝ ձեր խօսակցութիւնը միշտ գոհաբանութիւն պէտք է ըլլայ: Մէկ բան վստահ գիտցէք, թէ ոեւէ մէկը որ պոռնկութիւն կ’ընէ, պղծասէր է կամ ագահինչ որ կռապաշտութիւն է ժառանգութիւն պիտի չունենա՛յ Քրիստոսի եւ Աստուծոյ արքայութեան մէջ: Հետեւաբար, չըլլայ որ ոեւէ մէկը պարապ խօսքերով ձեզ խաբէ. որովհետեւ այս բաներուն համար Աստուած իր բարկութիւնը պիտի թափէ անհնազանդ մարդոց վրայ: Ասկէ ետք ոեւէ յարաբերութիւն մի՛ ունենաք այնպիսիներուն հետ, որովհետեւ թէպէտ ժամանակ մը խաւար էիք, սակայն հիմա որ Տիրոջ միացաք՝ լոյս էք: Հետեւաբար լոյսի որդիներուն վայել ձեւով ապրեցէք. որովհետեւ լոյսին պտուղներն են՝ բարութիւնը, արդարութիւնը եւ ճշմարտութիւնը: Ջանացէք հասկնալ, թէ Աստուած ի՛նչ կ’ուզէ ձեզմէ, եւ բնաւ մասնակից մի՛ ըլլաք խաւարին գործերուն, որոնք Աստուծոյ կամեցած պտուղները չեն տար: Ընդհակառակը, ձաղկեցէ՛ք զանոնք, որովհետեւ մութին մէջ կը գործուին անոնց արարքները, որոնց մասին խօսիլն իսկ ամօթ է: Բայց բոլոր այդ ծածուկ արարքները Քրիստոսի լոյսով կը յայտնուին եւ կը յանդիմանուին, որովհետեւ լոյսը կը յայտնէ ամէն բան: Ահա թէ ինչո՛ւ երգը կ’ըսէ. - «Արթնցի՛ր, ո՜վ քնացած. դո՛ւրս եկուր մեռելութենէդ, եւ Քրիստոս պիտի լուսաւորէ քեզ»:
Luke 16.1-31
Then Jesus said to the disciples, “There was a rich man who had a manager, and charges were brought to him that this man was squandering his property. So he summoned him and said to him, ‘What is this that I hear about you? Give me an accounting of your management because you cannot be my manager any longer.’ Then the manager said to himself, ‘What will I do now that my master is taking the position away from me? I am not strong enough to dig, and I am ashamed to beg. I have decided what to do so that, when I am dismissed as manager, people may welcome me into their homes.’ So, summoning his master's debtors one by one, he asked the first, ‘How much do you owe my master?’ He answered, ‘A hundred jugs of olive oil.’ He said to him, ‘Take your bill, sit down quickly, and make it fifty.’ Then he asked another, ‘And how much do you owe?’ He replied, ‘A hundred containers of wheat.’ He said to him, ‘Take your bill and make it eighty.’ And his master commended the dishonest manager because he had acted shrewdly; for the children of this age are more shrewd in dealing with their own generation than are the children of light. And I tell you, make friends for yourselves by means of dishonest wealth so that when it is gone, they may welcome you into the eternal homes. “Whoever is faithful in a very little is faithful also in much, and whoever is dishonest in a very little is dishonest also in much. If then you have not been faithful with the dishonest wealth, who will entrust to you the true riches? And if you have not been faithful with what belongs to another, who will give you what is your own? No slave can serve two masters; for a slave will either hate the one and love the other or be devoted to the one and despise the other. You cannot serve God and wealth.”
The Pharisees, who were lovers of money, heard all this, and they ridiculed him. So, he said to them, “You are those who justify yourselves in the sight of others, but God knows your hearts; for what is prized by human beings is an abomination in the sight of God. “The law and the prophets were in effect until John came; since then, the good news of the kingdom of God is proclaimed, and everyone tries to enter it by force. But it is easier for heaven and earth to pass away, than for one stroke of a letter in the law to be dropped. “Anyone who divorces his wife and marries another commits adultery, and whoever marries a woman divorced from her husband commits adultery.
“There was a rich man who was dressed in purple and fine linen and who feasted sumptuously every day. And at his gate lay a poor man named Lazarus, covered with sores, who longed to satisfy his hunger with what fell from the rich man's table; even the dogs would come and lick his sores. The poor man died and was carried away by the angels to be with Abraham. The rich man also died and was buried. In Hades, where he was being tormented, he looked up and saw Abraham far away with Lazarus by his side. He called out, ‘Father Abraham, have mercy on me, and send Lazarus to dip the tip of his finger in water and cool my tongue; for I am in agony in these flames.’ But Abraham said, ‘Child, remember that during your lifetime you received your good things, and Lazarus in like manner evil things; but now he is comforted here, and you are in agony. Besides all this, between you and us a great chasm has been fixed so that those who might want to pass from here to you cannot do so, and no one can cross from there to us.’ He said, ‘Then, father, I beg you to send him to my father's house— for I have five brothers—that he may warn them so that they will not also come into this place of torment.’ Abraham replied, ‘They have Moses and the prophets; they should listen to them.’ He said, ‘No, Father Abraham; but if someone goes to them from the dead, they will repent.’ He said to him, ‘If they do not listen to Moses and the prophets, neither will they be convinced even if someone rises from the dead.’”
Ղուկաս 16:1-31
Իր աշակերտներուն Յիսուս այս առակը պատմեց.– Մեծահարուստ մարդ մը կար, որ իր ստացուածքներուն վրայ տնտես մը ունէր: Երբ տնտեսին մասին մարդիկ ամբաստանութիւն ըրին՝ ըսելով թէ իր տիրոջ հարստութիւնը կը վատնէ, մեծահարուստը կանչեց զինք եւ ըսաւ. «Ի՞նչ են քու մասիդ այս ըսուածները: Քեզի յանձնուած բոլոր ստացուածքներուս հաշիւը տուր: Այլեւս իմ տնտեսս չես կրնար ըլլալ»: Տնտեսը ինքնիրեն խորհեցաւ. «Ի՞նչ կրնամ ընել. ահա տէրս զիս տնտեսութեան պաշտօնէն կը զրկէ: Բանուորութիւն չեմ կրնար ընել, մուրալու կ’ամչնամ: Սակայն գիտեմ թէ ինչ պէտք է ընեմ, որ երբ տէրս զիս տնտեսութեան պաշտօնէն հեռացնէ, մարդիկ ընդունին զիս իրենց տուներէն ներս»: Ապա մէկ առ մէկ կանչեց իր տիրոջ պարտապանները եւ առաջինին հարցուց. «Ո՞րքան պարտք ունիս տիրոջս»: Անիկա պատասխանեց. «Երկու հարիւր թիթեղ ձէթ»: Տնտեսը ըսաւ. «Ահաւասիկ պարտամուրհակդ. նստէ եւ անմիջապէս գրէ՝ հարիւր»: Յետոյ հարցուց միւսին. «Դո՞ւն որքան պարտք ունիս»: Անիկա պատասխանեց. «Չորս հարիւր յիսուն պարկ ցորեն»: Տնտեսը ըսաւ. «Ահաւասիկ պարտամուրհակդ. նստէ եւ գրէ՝ երեք հարիւր յիսուն»: Տէրը ասիկա լսելով՝ գովեց անիրաւ տնտեսը իր հնարամտութեան համար: Որովհետեւ այս աշխարհի մարդիկը իրարու հանդէպ իրենց վարմունքին մէջ աւելի ճարպիկ են քան լոյսի որդիները: Եւ ես կ’ըսեմ ձեզի.- Աշխարհիկ հարստութիւնը գործածեցէք այնպէս՝ որ Աստուծոյ բարեկամութիւնը շահիք, որպէսզի երբ այս աշխարհէն ելլէք, ձեզ յաւիտենական յարկերու մէջ ընդունին: Ով որ փոքր ծառայութեան մէջ հաւատարիմ է՝ մեծին մէջ ալ հաւատարիմ է, իսկ ով որ փոքր ծառայութեան մէջ անհաւատարիմ է՝ մեծին մէջ ալ անհաւատարիմ է: Հետեւաբար, եթէ աշխարհիկ հարստութիւնը գործածելուն մէջ հաւատարիմ չեղաք, ճշմարիտ հարստութիւնը ո՞վ պիտի վստահի ձեզի: Այսինքն, եթէ հաւատարիմ չեղաք աշխարհիկ հարստութեան, որ ձերը չէ, ինչպէ՞ս կ’ուզէք որ Աստուած ձեզի տայ ձեզի սպասող ճշմարիտ հարստութիւնը: Ոչ մէկ ծառայ կրնայ երկու տէրերու ծառայել, որովհետեւ՝ կա՛մ մէկը պիտի ատէ եւ միւսը սիրէ, կամ՝ մէկը պիտի մեծարէ եւ միւսը արհամարհէ: Չէք կրնար միեւնոյն ատեն թէ՛ Աստուծոյ ծառայել եւ թէ՛ դրամին:
Փարիսեցիները, որոնք դրամասէր էին, երբ այս բոլորը լսեցին, սկսան հեգնել զինք: Յիսուս ըսաւ անոնց. – Դուք ձեզ ուրիշներուն արդար ցոյց կու տաք, սակայն Աստուած գիտէ ձեր սիրտերը: Որովհետեւ մարդոց աչքին փառաւորը Աստուծոյ աչքին անարգ է: Մովսէսի Օրէնքը եւ մարգարէներու ուսուցումները մինչեւ Յովհաննէս ի զօրու էին. Անկէ ասդին Աստուծոյ արքայութիւնը կ’աւետարանուի եւ ամէն մարդ կը փութայ բռնութեամբ ներս մտնել: Աւելի դիւրին է որ երկինքն ու երկիրը կորսուին, քան Օրէնքին ամենափոքր տառը: Ով որ իր կինը արձակէ եւ ուրիշ մը առնէ՝ կը շնայ. նոյնպէս կը շնայ ան՝ որ արձակուած կնոջ հետ կ’ամուսնանայ:
Մեծահարուստ մարդ մը կար, որ բեհեզ եւ ծիրանի հագուստներ կը հագնէր եւ ամէն օր փառաւոր խնճոյք կ’ընէր: Ղազարոս անունով աղքատ մըն ալ կար, որ անոր դրան առջեւ կը նստէր եւ կը յուսար իր փորը լեցնել մեծահարուստին սեղանի աւելցուքներով: Ղազարոս վէրքերով ծածկուած էր, եւ շուներ կու գային իր վէրքերը կը լզէին: Աղքատը մեռաւ եւ հրեշտակները զինք տարին Աբրահամի մօտ: Մեծահարուստն ալ մեռաւ եւ թաղուեցաւ: Դժոխքին մէջ, մինչ մեծահարուստը կը տանջուէր, աչքերը բարձրացուց եւ հեռուն Աբրահամը տեսաւ, ինչպէս նաեւ Ղազարոսը՝ անոր քով: Մեծահարուստը աղաղակեց. «Հա՛յր Աբրահամ, ողորմէ՛ ինծի եւ ղրկէ Ղազարոսը, որ մատին ծայրը ջուրին թաթխէ եւ զովացնէ լեզուս, որովհետեւ այս կրակին մէջ ծարաւէն կը տառապիմ»: Աբրահամ ըսաւ անոր. «Որդեա՛կ, յիշէ՛ թէ ի՛նչպէս դուն քու կեանքիդ ընթացքին ամէն բարիք վայելեցիր, մինչ Ղազարոս չարչարուեցաւ: Հիմա անիկա հոս կը հանգստանայ, մինչ դուն հոդ կը տառապիս: Գիտցի՛ր նաեւ, որ մեծ անդունդ մը կայ մեր եւ ձեր միջեւ: Եթէ ուզեն այստեղէն ձեր մօտ անցնիլ՝ չեն կրնար, եւ ոչ ալ մէկը հոնկէ մեր մօտ կրնայ գալ»: Մեծահարուստը ըսաւ. «Կ’աղաչեմ, հա՛յր, Ղազարոսը ղրկէ իմ հօրս տունը, ուր հինգ եղբայրներ ունիմ. թող զանոնք նախազգուշացնէ՝ որպէսզի անոնք ալ տանջանքի այս վայրը չգան»: Աբրահամ ըսաւ անոր. «Անոնք Մովսէսի Օրէնքն ու մարգարէները ունին. թող անոնց պատուիրանները լսեն եւ գործադրեն»: Մեծահարուստը ըսաւ. «Ատիկա բաւական չէ, հա՛յր Աբրահամ. բայց եթէ մեռելներէն մէկը յարութիւն առնէ եւ երթայ իրենց՝ պիտի ապաշխարեն»: Աբրահամ պատասխանեց. «Եթէ Մովսէսի Օրէնքին եւ մարգարէներուն մտիկ չեն ըներ, մեռելներէն յարութիւն առնող մըն ալ պիտի չկարենայ համոզել զիրենք»: